انواع افسردگی

افسردگی می‌تواند برای افراد مختلف به دلایل مختلف پیش آید، ماهیت آنرا در صفحه انواع افسردگی توضیح دادیم.

افسردگی توسط سازمان‌های مختلف بهداشت در سرتاسر جهان به طرق مختلف دسته بندی می‌شود و معمولاً دچار هم پوشانی در دسته بندی‌هاست. به عبارت دیگر اگر بخواهید نوع افسردگی خود یا کس دیگر را بدانید، به درستی نمی‌توان از میزان فهرست موجود یکی را انتخاب کنید.

با وجود اینکه افسردگی به روش‌ها و دلایل مختلف شکل می‌گیرد، تجربه بدست آمده ممکن است مشابه باشد و چیزی بیشتر از یک دلیل در شخص باعث بروز آن شود

در این قسمت سعی داریم تا ابتدا افسردگی را بنابر شدت آن دسته بندی کنیم و سپس بنابر دلایلی که آنرا ایجاد می‌کنند، به تفکیکش بپردازیم.

دسته بندی افسردگی بر اساس شدت

افسردگی عمده، شدید یا بالینی

همه روزهای بدی دارند: روزهایی که احساس سستی می‌کنند، در وضعیت بد روحی قرار گرفته‌اند و روزهایی که احساس افسردگی می‌کنید. با این حال افسردگی عمده چیزی فراتر ات و می‌تواند چند هفته یا ماه به طول انجامد، البته این بیماری حاد قابل درمان است.

افسردگی عمده در سرتاسر جهان و به ویژه دنیای غرب مشکل بسیار بزرگی است.

بر اساس گفتهٔ موسسه ملی بهداشت روان (NIMH) در آمریکا تقریباً ۷۹% از جمعیت بزرگسال از افسردگی عمده رنج می‌برند.

در انگلیس آمارها نشان می‌دهد که ۲۵% از افراد سالانه مشکل سلامت روان را تجربه می‌کنند و نسبت زیادی از این مشکلات افسردگی و اضطراب است.

علایم افسردگی عمده بدین قرارند:

• ناراحتی یا احساس گناه شدید. احساسات مالیخولیایی در هنگام صبح شدیدتر هستند.
• کاهش تمایل به انجام کارهای معمول. بیماران ممکن است کاتانومی شوند و از اطرافیان و وابستگان خود فاصله بگیرند.
• تمرکز و تصمیم گیری مشکل که بر روی کار و تحصیل هم تأثیر می‌گذارد.
• خستگی یا احساس درماندگی که با کاهش انرژی همراه است.
• مشکلات خوابیدن شامل بی خوبی، ناتوانی برای خوابیدن و الگوهای برهم زنندهٔ خواب.
• کاهش عزت نفس که گاهی باعث ایجاد تفکرات تخریب کننده و حتی خودکشی می‌شود.

افسردگی عمده معمولاً با ایجاد استرس و مشکلات در زندگی شخصی و حرفه‌ای، بیماری یا بدرفتاری فیزیکی، جنسی و مواد مخدر شدت می‌گیرد.

افسرده خویی

افسرده خویی یا افسردگی مضمن در اثر احساس غم در مدت زمان طولانی و شاید سال‌ها ایجاد می‌شود. احساسات افسرده ممکن است ثابت نباشند و حالت نرمال می‌تواند هفته‌ها یا ماه‌ها به طول انجامد.

افسرده خویی شدت کمتری نسبت به افسردگی عمده دارد گرچه علای بسیار شبیه بوده و شامل مواردی مانند: ناراحتی، کمبود عزت نفس، مشکل در تمرکز، ضعف و مشکلات خواب یا اشتها می‌شوند. معمولاً بیماران نمی‌توانند به خوبی به کار خود ادامه دهند و روابط اجتماعی برقرار کنند.

افسرده خویی ناشی از مشکلات حل نشده است. موضوعاتی که در طول زمان بدون راه حل باقی مانده‌اند و احساس عدم رضایت و افسردگی را ایجاد کرده‌اند.

افسردگی معمولی

افسردگی معمولی اغلب با جس سنگینی در اعضای بدن شناخته می‌شود. بیماران برای مدت کوتاهی احساس شادمانی می‌کنند بنابراین نمی‌توان آنها را افسرده‌های عمده یا مداوم نامید.

علایم افسردگی معمولی شامل خستگی یا درماندگی، خواب آلودگی، پرخوری و افزایش وزن است.

این نوع از افسردگی همراه با نیروهای خارجی و رفتارهای سایرین خواهد بود. وضعیت بیمار در طول زمان بهبود می‌یابد و می‌تواند توجه مثبت و تشویق را دریافت کند. افسردگی معمولی از افسردگی عمده قابل تشخیص است زیرا در افسردگی عمده حوادث مثبت هیچ تاثیری بر روی بیمار ندارند.

افسردگی معمولی آسانتر از افسردگی عمده است و افراد ممکن است تا آخر عمر با این افسردگی زندگی کنند.

انواع خاص افسردگی

فهرستی که در بالا در مورد انواع کلی افسردگی مطرح شد، نمونه‌های خاص آنرا که در شرایط ویژه و بروز برخی حوادث پدید می‌آیند، دربرنگرفت.

افسردگی موقعیتی

که به آن اختلال تطبیق پذیری یا سندرم استرس واکنش هم نامیده می‌شود، این نوع افسردگی به دلیل بروز یک حادثه تنش زا مانند از دست دادن شغل، فوت یکی از عزیزان، ضربه روحی و پایان رابطه ایجاد می‌شود. افسردگی موقعیتی سه برابر شایع‌تر از افسردگی عمده است و شدت کمتری دارد و ممکن است با گذشت زمان و عادت کردن فرد به موقعیت جدید از بین برود.

افسردگی موقعیتی شباهتی با اختلال اضطراب پس از ضربه روحی (PTSD ندارد، زیرا در آن واکنش به یک حادثه ایجاد می‌شود و ممکن است همیشگی باشد. اختلالات تطبیق پذیری کوتاه مدت هستند و پس از ۶ ماه از بین خواهند رفت.

افسردگی پیش و پس از زایمان (PND)

تقریباً ۰-۱۵ درصد از زنان افسردگی پس از زایمان را تجربه می‌کنند.

افسردگی پس از زایمان در طی ماه اول تولد نوزاد بروز می‌کند اما می‌تواند چند ماه و یا حتی یک سال بعد شروع شود و یا از دوران بارداری آغاز گردد.

بسیاری از زنان نگران این هستند که برای افسردگی پس از زایمان کمک بخواهند، آن‌ها احساس می‌کنند که این افسردگی غیرمنطقی است و باید با نوزاد جدید از بین برود و بسیاری از آنها متوجه بیماری روحی خود تا مدت‌ها پس از تولد نوزادشان نمی‌شوند.

PND درمان‌های موفقیت آمیز و در دسترسی دارد. لازم است که بخاطر داشته باشید رنج بردن از افسردگی پس از زایمان به هیچ عنوان منعکس کننده ضعف مهارت‌های مادرانه شما یا عشقتان به نوزاد نیست.

افسردگی پس از زایمان (PND) با افسردگی دیگری که پس از روز سوم تا دهم زایمان بروز می‌کند و شامل اضطراب، سستی و غم می‌شود، اشتباه فرض می‌شود.

بچه‌های کوچک به مراقبت زیادی نیاز دارند و افسردگی پس از زایمان و بروز علایم PND در این دوران بسیار معمول است.

اختلال عاطفی فصلی (SAD)

این نوع از افسردگی هر سال در یک زمان مشخص بروز می‌کند. گفته می‌شود که ماهیت افسردگی بیشتر بیولوژیکی است تا روانی، با این حال درمان‌های مختلفی برای آن وجود دارد.

SAD را می‌توان به ماه‌های تابستان یا زمستان بسته به علایم خود نسبت داد. علایم پاییز و زمستان شامل نا امیدی، اضطراب، کاهش انرژی، خواب زیاد، پرخوری و مشکل در تمرکز و تفکر می‌شوند. در تابستان ویژگی‌هایی مانند اضطراب، آشفتگی، مشکل در خوابیدن و کمبود اشتها نمایان می‌شود.

افسردگی روان پریشی

افرادی که از افسردگی روان پریشی رنج می‌برند باورهای غلطی را در خود پرورش داده و دچار توهم می‌شوند.

این بیماران معمولاً می‌دانند که تفکراتشان صحیح نیست و می‌توانند احساس شرم و ناراحتی ناشی از آنها را درک کنند، بنابراین شرایط بدتر می‌شود.

افسردگی روان پریشی معمولاً در بیمارستان روانی درمان می‌شود.

اختلال دوقطبی

دوقطبی بودن را می‌توان نوعی اختلال عاطفی دانست که در آن حالات از افسردگی به سمت جنون نوسان دارند و اغلب این نوسان سریعاً اتفاق می افتد.

اختلال دوقطبی را افسردگی جنونی می‌نامند. این اختلال بسیار جدی است و می‌تواند باعث رفتارهای خطر آفرین مانند خودکشی شود.

با توجه به NHS تقریباً یک نفر از هر ۱۰۰ نفر در انگلیس به اختلال دو قطبی دچار است.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که شامل نوع ۱، نوع ۲، چرخه سریع و اختلالات دوقطبی جنون خفیف می‌شود. چند شخصیتی نوع متعادل آن است.

اختلال ناخوشی پیش‌ قاعدگی (PMDD)

این نوع افسردگی در زمان نیمه دوم چرخه‌های قاعدگی رخ می‌دهد.

علایم آن شامل افسردگی، اضطراب و عدم تعادل روحی است. آنرا نباید با سندرم پیش قاعدگی (PMS) که بر روی بیش از ۸۵% از زنان تأثیر می‌گذارد و علایم کمتری دارد، اشتباه گرفت. PMDD بر روی ۵% از زنان تأثیر گذاشته و بسیار شدیدتر است. PMDD بیشترین تأثیر را بر روی زنان در اواخر دههٔ ۳۰ سالگی و میانه دههٔ ۴۰ سالگی می‌گذارد.

علایم PMDD مشابه با علایم موجود در افسردگی عمده هستند و علاوه بر آن علایم همراه با زودرنجی، درد در پستان‌ها و ورم خواهند بود. اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی ریسک بالایی در بروز تفکرات خودکشی دارد.